Coraz więcej rodzin z dziećmi decydują się na powiększenie swojej rodziny o dodatkowego przyjaciela – kota. Czasami można spotkać odwrotną sytuację kiedy to kot wita nowego członka rodziny, czyli małe dziecko. Czy opieka nad kotem i małym dzieckiem to dobry pomysł? Czy koty dobrze akceptują dzieci? W dzisiejszym artykule postaram się napisać coś więcej o plusach i minusach tego duetu.
Narodziny dziecka, a kot
Większość rodziców obawia się o swoje dzieci, zwłaszcza jeśli chodzi o zwierzęta. Nastawienie kota do dziecka jest zależne od kilku czynników. Po pierwsze musimy określić, czy nasz kot jest pozytywnie nastawiony do obcych dzieci i dorosłych. Jeśli tak, to bez problemu zaakceptuje nasze dziecko. Koty najlepiej adaptują się w przypadku nowo narodzonych dzieci. Wtedy maluch jak i kot poznają siebie nawzajem w sposób delikatny. W dodatku koty są bardzo opiekuńczymi zwierzakami, które potrafią spędzać długie godziny przy dziecku. Oczywiście jeśli nie mamy nic przeciwko, to możemy pozwolić, aby kot towarzyszył dziecku we wczesnym wieku. Jednak musimy być przekonani, że zwierzak jest przyjazny w stosunku do dziecka. Należy pamiętać, że zawsze musimy mieć kota i dziecko na oku. Z pewnością nie należy zmuszać zwierzaka do kontaktu, ponieważ spowoduje to jedynie niechęć. Koty są bardzo towarzyskie i przebywają z dzieckiem długie godziny. A kontakt zwierzaka z dzieckiem, które dopiero poznaje świat to idealny proces nauki. Ponadto dziecko uczy się od najmłodszych lat, w jaki sposób ma postępować z kotem, aby nie wyrządzić mu krzywdy. Jak również na odwrót, kot uczy się obcowania z małym dzieckiem.
Nabycie/adopcja kota dla dziecka
Zazwyczaj rodzice kupują, przy namowie dziecka, zwierzaka. W tym przypadku zakup lub nabycie kota musi być dogłębnie przemyślane. Jeśli kupujemy zwierzaka dla dziecka, wówczas musi ono znać obowiązek opieki nad pupilem, oraz umieć zachowywać się w odpowiedni sposób. Dlatego też jeśli dziecko nie miało kontaktu ze zwierzakami, a pragnie posiadać kota, to dobrym pomysłem jest zabranie malucha do znajomych, który posiadają kota lub hodowli, która wyrazi zgodę na odwiedziny. Dzięki temu będziemy mogli pokazać naszemu dziecku, jak wygląda życie z kotem, jakie są obowiązki. Co więcej, możemy zaobserwować zachowanie dziecka w stosunku do zwierząt i ocenić czy, aby na pewno jest ono odpowiednie. Jeśli zauważymy, że dziecko nie jest przygotowane na posiadanie zwierzaka, że nie potrafi się odnaleźć, boi się, nie podchodzi delikatnie itp. Wówczas wstrzymajmy się z nabyciem nowego przyjaciela. Zawsze należy brać pod uwagę dwie strony, zachowanie kota, oraz zachowanie dziecka. Jeśli jedno z nich niekomfortowo czuje się w otoczeniu drugiego, wówczas nie ma sensu, aby nabywać nowego pupila. Jeśli mamy nabyć kota wówczas musi być on przyjacielem całej rodziny i być traktowany z uwagą przez każdego z domowników, nie tylko przez dziecko. Dzięki takiemu podejściu życie ze zwierzakiem będzie naprawdę wspaniałe.
Alergia dziecka na koty
Miałam okazję opisywać problem alergii u człowieka na koty. Przypominając, to nie sierść jest alergenem (czyli czynnikiem wywołujące odruchy alergiczne), ale białko Fel d1 powoduje stany alergiczne u człowieka. Wspomniane białko występuje w gruczołach na skórze kota oraz w większej ilości w jego ślinie. Więcej odnośnie wspomnianej alergii możecie przeczytać w artykule Kot dla alergika.
Warto wspomnieć, że im wcześniej dziecko będzie miało kontakt z kotem, tym większe prawdopodobieństwo, że nie wystąpi u niego alergia na wspomniany alergen. Organizm dziecka obcując z kotem od najmłodszych lat, przyzwyczaja się na różne odczynniki oraz sprawia, że reakcje alergiczne są o łagodnym przebiegu.
