Bardzo ważnym składnikiem kociego, surowego posiłku są produkty bogate w składniki mineralne, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, rozwoju, reprodukcji oraz zachowania zdrowia. W dzisiejszym wpisie zajmiemy się opisem kluczowych składników mineralnych, które są niezbędne w kocim życiu.
Składniki mineralne – co to takiego?
Składniki mineralne to pierwiastki, które są dostarczane do kociego organizmu tylko w postaci pokarmu lub substancji płynnej (wody). Składniki mineralne odpowiadają bardzo ważnym funkcjom w organizmie. Można powiedzieć, że na nich zbudowany jest cały organizm kota. Składniki mineralne odpowiadają za:
- utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej,
- są głównym materiałem budulcowym – kości oraz zębów,
- są regulatorami przemian w organizmie kota,
- poza wymienionymi, wchodzą w skład: m.in. komórek organizmu, hormonów, płynów ustrojowych, utrzymują odpowiedni poziom gospodarki wodno-elektrolitowej, jak również biorą one czyny udział w transporcie tlenu.
Składniki mineralne dzieli się na dwie kategorie: mikroelementy oraz makroelementy. Mikroelementy to pierwiastki, których dzienne zapotrzebowanie wynosi mniej niż 100 mg. Natomiast makroelementy to pierwiastki, których zapotrzebowanie jest większe niż 100 mg.
W organizmie występuje większa ilość makroelementów, do których możemy zaliczyć: wapń, fosfor, sód, potas, siarkę, magnez, chlor. Wspomniane pierwiastki mają funkcje budulcowe oraz pełnią one skład płynów ustrojowych.
Mikroelementy stanowią około 1% składników mineralnych w organizmie kota. Wspomniane pierwiastki występują w ilościach śladowych, a pełnią one funkcję regulacyjne, jak również wchodzą w skład różnych enzymów, witamin, oraz hormonów. Do mikroelementów możemy zaliczyć m.in.: żelazo, miedź, cynk, fluor, jod, kobalt, mangan, chrom.
Najważniejsze składniki mineralne w kociej diecie
Na wstępie warto podkreślić, że wszystkie wyżej wymienione składniki pełnią bardzo ważne role w organizmie żywym, jednak jest kilka pierwiastków, które warto wymienić i wyodrębnić. W związku z tym, ważnymi pierwiastkami są:
- cynk,
- miedź,
- wapń oraz fosfor.
Każdy z tych pierwiastków pełni bardzo ważne funkcje w organizmie, a tym samym należy zadbać, aby powyższe składniki mineralne były utrzymane na odpowiednim poziomie przez całe życie kota. Cynk to pierwiastek wchodzący w skład różnych enzymów, jak również hormonów. Ponadto cynk opowiada za szereg czynności zachodzących w organizmie kota. Co więcej, odpowiada za prawidłowy stan skóry oraz sierści u kotów.
Kolejnym z wymienionych jest miedź. Miedź to pierwiastek, który odpowiada za procesy odpornościowe, oraz wpływa na prawidłową pracę enzymów i hormonów w organizmie kota. Co więcej, miedź odgrywa ważną rolę w proces budowy włosia oraz odpowiada za prawidłowy stan oczu. Co najważniejsze, miedź odgrywa również rolę w transporcie tlenu i syntezie hemoglobiny.
Kolejnym z wymienionych jest wapń i fosfor, których stosunek powinien być odpowiednio zachowany. Bardzo ważną rolę odgrywa tutaj wapń. W trakcie rozwojów organizmów młodych jest zwiększone zapotrzebowanie na wspomniany pierwiastek. Wynika to z tego, że wapń pełni w 99% rolę budulcową, a tym samym wchodzi w skład kości oraz zębów. Podczas rozwoju organizmów młodych zapotrzebowanie tego pierwiastka jest zwiększone, a organizm przyswaja go w takiej ilości, w jakiej trafi on do organizmu wraz z pokarmem. Ze względu na to, że wapń jest przyswajany w każdej ilości przez młode koty, to musimy mieć na uwadze jego odpowiedni bilans. Niestety zbyt duża dawka wapnia podczas intensywnego wzrostu może doprowadzić do zahamowania mineralizacji kości oraz odkładania się wspomnianego wapnia w tkankach miękkich (np. w narządach, czy naczyniach krwionośnych), co może mieć bardzo negatywny wpływ na dalsze życie kociaka i przyczynić się do poważnych chorób.
Po zakończeniu etapu wzrostu kota następuje zahamowanie przyswajania wapnia przez organizm. Warto również wspomnieć, że wchłanianie wapnia zależne jest od poziomu witaminy D3.
Teraz dochodzimy do fosforu, który koreluje razem z wapniem. Jeden i drugi odgrywa ważną rolę w budowie kości. Jednak fosfor odpowiada głównie za kondycję kości, jak również jest potrzebny do syntezy ATP. Dlaczego często mówi się o wapnie i fosforze? Mianowicie oba te pierwiastki zależą od siebie, mówimy tutaj o ich stosunku. Aby zachować odpowiedni poziom wchłaniania wspomnianych pierwiastków, musi być zachowany ich odpowiedni stosunek. W przypadku kotów stosunek wapnia do fosforu powinien wynosić 1,15. Ważne, nadmiar wapnia powoduje blokowanie wchłaniania fosforu, natomiast nadmiar fosforu blokuje wchłanianie wapnia. Dlatego też wspomniany stosunek wapnia do fosforu jest bardzo ważny! Nieodpowiedni stosunek wapnia do fosforu to wywołanie bardzo poważnych i czasami wręcz nieuleczalnych chorób.
Jak ustalić odpowiedni stosunek wapnia i fosforu
W przypadku ustalania poziomu wapnia i fosforu musimy wyjść od tego, gdzie te pierwiastki znajdziemy. Głównym źródłem wapnia są kości, natomiast głównym źródłem fosforu jest mięso. W przypadku, gdy nasz kot nie może jeść kości, należy zapewnić mu inny dostęp do źródła wapnia. W tym przypadku można suplementować m.in. zmielonymi skorupkami jaj, albo mączką kostną. Jeśli zdecydujecie się na przygotowanie kociej diety BARF to warto posłużyć się odpowiednim kalkulatorem, dedykowanym dla kocich opiekunów, którzy chcą żywić swojego kota dietą BARF. Z jego wykorzystaniem w szybki sposób ustalisz odpowiednią ilość pożywienia oraz utrzymasz stosunek na prawidłowym poziomie. Ponadto należy trzymać się odpowiedniej rozpiski procentowej ustalonej dla kotów.
Czytaj więcej artykułów o diecie BARF dla kotów:
[posts template=”templates/teaser-loop.php” posts_per_page=”20″ post_type=”post” taxonomy=”post_tag” tax_term=”574″ tax_operator=”IN” offset=”0″ order=”asc” orderby=”date” post_status=”publish” ignore_sticky_posts=”no”]
