Jedną z najniebezpieczniejszych dolegliwości u kotów są choroby serca, które dotykają koty w każdym wieku. U młodych osobników najczęściej problemy z sercem mają podłoże genetyczne. Natomiast u starszych kotów wywołane są przez kardiomiopatię przerostową. Jakie skutki niosą za sobą nieleczone choroby serca? Jakie są pierwsze objawy? I w jaki sposób je leczyć?
Najczęstsze choroby serca u kota
U młodych kotów choroby serca najczęściej mają podłoże genetyczne. W tym przypadku najczęściej występuję m.in. zwężenie aorty, zwężenie tętnicy płucnej, ubytek przegrody międzykomorowej.
Inaczej sytuacja ma się u kotów dorosłych, które narażone są na zachorowanie na tzw. kardiomiopatię przerostową, która nieleczona może prowadzić do śmierci zwierzęcia. Dlatego tak ważne jest, aby przez całe życie kota regularnie badać jego serce, dbać o prawidłową dietę oraz aktywność fizyczną.
Poza kardiomiopatią przerostową koty mogą również chorować na:
- kardiomiopatię restrykcyjną,
- kardiomiopatię rozstrzeniową,
- kardiomiopatię wtórną,
- zwężenie zastawki tętnicy płucnej,
- przetrwały przewód tętniczy Botalla.
Jednak na głębszą uwagę zasługuje kardiomiopatia przerostowa, która to jest najczęściej spotykana u kotów.
Kardiomiopatia przerostowa — co to jest?
Kardiomiopatia przerostowa to bardzo ciężkie schorzenie, które prowadzi do upośledzenia w działaniu układu krążeniowego. Polega ona na pogrubieniu ścian mięśni brodawkowych oraz komór serca. Ten stan wywołuje nieprawidłową pracę serca, mianowicie tzw. nieprawidłowe i mało efektywne skurcze mięśnia sercowego.
Najczęściej zmiany występują w lewej komorze, jednak zdarza się, że również prawa komora jest pogrubiona. Cały mechanizm podczas kardiomiopatii polega na tym, że serce przez pogrubione ściany nieefektywnie się kurczy, a tym samym nieefektywnie „wyrzuca” krew do krwiobiegu. Co więcej, przez małą elastyczność komory, serce nie jest w stanie pobrać odpowiednie ilości krwi.
To zjawisko wpływa na funkcjonalność całego ciała kota. Mianowicie narządy są niedotlenione oraz występuje niewydolność od strony krążeniowej, ze względu na małą objętość krwi w całym obiegu. Poza tym zwiększa się ryzyko powstawania zakrzepów oraz zatorów krążeniowych. Co więcej, przez nieprawidłowe ukrwienie serca występuje ryzyko zawału i śmierci zwierzęcia.
Co wywołuje kardiomiopatię?
Istnieje pogląd mówiący, że wyżej wymienione zaburzenia wywołuje mutacja genu MyBPC. Poza tym do kardiomiopatii może dojść na wskutek:
- przebytej przewlekłej choroby,
- nieprawidłowości w budowie miozyny, która jest budulcem serca,
- zaburzeń metabolizmu wapnia,
- dużego poziomu hormonu wzrostu we krwi kota,
- zaburzeń w budowie kolagenu.
Jakie rasy kotów narażone są na choroby serca?
Niestety pewne rasy są bardziej podatne na zachorowanie na kardiomiopatię przerostową. Do taki ras zalicza się m.in.:
- kot brytyjski,
- Maine coon,
- norweski kot leśny,
- ragdoll,
- sfinks,
- kot amerykański krótkowłosy.
Warto dodać, że to schorzenie może występować również u innych ras oraz u mieszańców.
Jakie są objawy kardiomiopatii przerostowej u kota?
Kardiomiopatia przerostowa może przez długi czas nie dawać objawów. Najczęściej choroba jest diagnozowana w poważnym jej stadium, lub podczas badań kontrolnych. Warto dodać, że na tę chorobę chorują koty pomiędzy 5 a 10 rokiem życia, właśnie w tym czasie występują niepokojące objawy. Poza tym często kardiomiopatię stwierdza się po nagłej śmierci kociego towarzysza, która przyszła nieoczekiwanie np. podczas snu.
Do najczęstszych objawów sugerujących kardiomiopatię są:
- duszności i szybkie męczenie się,
- przewlekły i nie dając się leczyć kaszel,
- brak apetytu,
- apatia,
- zimne kończyny (zwłaszcza tylne),
- wymioty,
- zapaść,
- sinica,
- bolesność kończyn,
- nagła śmierć.
Niestety objawy przy kardiomiopatii są niejasne i mogą występować w innych schorzeniach. Dlatego ważna jest głębsza diagnoza i wykonanie stosownych badań, o których piszemy w dalszej części artykułu.
Choroby serca u kotów — diagnoza
Aby wykluczyć kardiomiopatię przerostową, należy poddać kota badaniu Echu serca z wykorzystaniem badania dopplerowskiego, które umożliwia pomiar średnicy tętnic oraz grubości ścian serca. W tym celu wykorzystuje się specjalistyczny aparat USG, który umożliwia dokładną diagnostykę. W przypadku jasnych objawów sugerujących kardiomiopatię warto poddać zwierzę badaniu EKG z wykorzystaniem badania holterowskiego. Jest to minimum 24-godzinny pomiar pracy serca, który rejestruję wszystkie zaburzenia wynikające z nieprawidłowego funkcjonowania mięśnia sercowego.
Warto dodać, że u kotów zwłaszcza, które predysponują do chorób kardiologicznych, powinno wykonywać się regularnie Echo serca, przynajmniej raz na dwa lata. Dzięki regularnej diagnostyce istnieje możliwość szybkiej reakcji i wprowadzenia odpowiedniego leczenia, które może wydłużyć życie naszego pupila.
Oprócz powyższych, podczas badania kardiologicznego zawsze należy zgłaszać się do specjalisty — zwierzęcego kardiologa!
Jak leczyć kardiomiopatię przerostową?
Niestety kardiomiopatia jest chorobą nieuleczalną, a cały proces terapii zależny jest od stanu zwierzęcia i etapu choroby. W grupie zwierząt, u których wykryto niewielkie nieprawidłowości i szmery w funkcjonowaniu serca, stosuje się obserwację zwierzęcia. Lekarz zazwyczaj zaleca regularne kontrole i wprowadzenie zdrowego trybu życia.
Inaczej sytuacja się ma w przypadku pacjentów z jasnymi objawami, u których zdiagnozowano kardiomiopatię. Wówczas wdraża się wtedy stosowne leczenie z wykorzystaniem leków takich jak: leki przeciwzakrzepowe, beta-blokery, heparynę, nitroglicerynę, furosemid, kwas acetylosalicylowy, atenolol i inne.
W dodatku, aby uniknąć wystąpienia choroby, warto wprowadzić w codzienne życie zwierzaka, wysokiej jakości jedzenie oparte na surowym mięsie. Poza tym stosować taurynę oraz L-karnitynę, które przyczyniają się do prawidłowej pracy serca.
